In de missionaire beweging is het model van een ecosysteem geïntroduceerd. Dat begrip betekent doorgaans zoveel als ‘organisch geheel waarin de planten en dieren van elkaar afhankelijk zijn om te overleven’. Vertaald naar de kerk zou je zeggen dat de ene kerk van Christus bestaat uit een netwerk van kerken, die allemaal geplaatst zijn in een omgeving: de hele stad of dorp of regio waarin de leden leven, en werken. Wat de kerken doen en hoe ze samenwerken, beïnvloedt niet alleen de eigen gemeenschap, maar ook de samenleving en andersom. 

In de missionaire beweging zien we steeds meer organisaties en kerken die zich committeren om samen te werken, expertise te delen en mensen en middelen vrij te maken. Op die manier lukt het kerken om samen een mooi initiatief te starten dat ze alleen nooit zouden kunnen doen. In ons kerkverband zijn hier mooie voorbeelden van te geven. Denk bijvoorbeeld aan Huis van Vrede in Utrecht. Een multiculturele geloofsgemeenschap die is ontstaan uit een gezamenlijk regionaal initiatief van kerken om moslims in Utrecht te bereiken.
Niet alleen missionair is het ecosysteem een krachtig model, ook andere kerkelijke functies kunnen binnen dit model verder gebracht worden. Zeker in een situatie waar een of meerdere kerken klein en kwetsbaar zijn kan samenwerken op basis van wederkerigheid veel brengen.

Als kerk samenwerken met andere kerken: dat is niet alleen een goed idee als je weinig menskracht of financiële middelen hebt, dat is áltijd een goed idee. Of niet? Het ligt eraan wat je belangrijk vindt en hoe je kijkt. Maak jij je druk om wat je als kerk nodig hebt, of vraag je je af wat de samenleving nodig heeft van de kerk? 

Hoe dan ook, misschien is het wel het belangrijkste inzicht om met elkaar op te doen, gezien de enorme uitdaging van secularisatie: we redden het nooit alleen. Op de een of andere manier moeten we in verbinding blijven en werken aan dit ecosysteem van de kerk. Dat we allen zelfstandig kerk zijn dat is mooi. Maar niet als losse eilandjes. Alle kerken samen zijn onderdeel van het lichaam van Christus en als kerken goed samenwerken, elkaar aanvullen functioneert dat lichaam beter.

In dit nummer van Dienst verkennen we de kansen van zo’n ecosysteem van de kerk.  Er komen mooie praktische voorbeelden langs. Ook weerstanden worden benoemd, maar we hopen dat je na dit nummer vooral lichter en hoopvoller gestemd bent over de kerk als levend organisme in het grote verhaal van Gods Koninkrijk.  

Gienke Boersma-Vreugdenhil is coördinator partners en programma’s bij Verre Naasten

Inhoud van dit nummer

INTRODUCTIE
Het ecosysteem van de kerk
Gienke Boersma-Vreugdenhil

BESCHOUWING
Samenwerken: een sterkere gemeenschap
De kerk als ecosysteemAnko Oussoren

INSPIRATIE
Natuurlijk werken kerken samen!
Zo doen wij dat in Noord-Holland
Paul van der Velde

ERVARINGEN MET SAMENWERKEN
Samenwerkende solisten
Hans van Benthem en Klaas de Vries

HANDREIKING
De kracht van samen?
Verdergaande samenwerking in de regio
Ruurd Kooistra

BIJBELSTUDIE
Hoe lieflijk…
Klaas van den Geest

ERVARINGEN MET SAMENWERKEN
‘Hoe deed ik dat eerder?’
NGK Rotterdam Delfshaven en NGK Rotterdam Centrum

COLUMN
Babylonische bajes
Judith Bouma

BEZINNING
Samenwerken in de regio
Hayo Wijma

WERKER IN DE KERK

ERVARINGEN MET SAMENWERKEN
‘Toch houden we eigen diensten’
Interkerkelijk samenwerken in Brabant

KERKPUNT

KERKRECHT
Gezond in de leer en onbesproken in de wandel…?
De aanbevelingsbrief II
Rob Vreugdenhil

GEDICHT
Onvermengd en ongedeeld
Robert Roth

Bestellen?

Wil je een of meer exemplaren bestellen? Klik dan hier.