Samen verder in het doolhof
Hoe ziet de kerk er straks uit? Gaan we gewoon op dezelfde weg door, of gaan we nu echt van alles anders doen? Waarom zijn we eigenlijk kerk? Wat willen we bereiken in het jeugdwerk? En hoe zorgen we ervoor dat iedereen enthousiast blijft, of juist weer wordt? De onzekerheid, de vragen kunnen ons het gevoel geven alsof we in een groot doolhof zitten. Hoe lopen we dan samen door dit doolhof heen?
Als kind vond ik doolhoven helemaal geweldig. Met anderen een wedstrijdje doen om zo snel mogelijk het einde te vinden. Soms best lastig, zomaar verdwaalde ik en liep vast. Van een van de doolhoven weet ik nog goed dat er in het midden een hoge toren stond. Vanaf die toren kon ik precies zien hoe er gelopen moest worden. Als ik daar stond, leek het zo eenvoudig.
Ideeën, verlangens, onzekerheden en verwarring
Ik deel dit met jullie omdat het beeld van een doolhof past bij wat ik zie in heel veel kerken. Er is veel in beweging. Voor de coronacrisis was er al veel verwarring en het lijkt erop dat dit nu enorm is versterkt. Niet alles daarvan is direct zichtbaar, doordat ontmoetingen en samenkomsten nog steeds veel beperkingen kennen. Maar het nadenken gaat wel door en levert uitdagende initiatieven en nieuwe perspectieven op. Ook omdat kerkleden het afgelopen jaar meer dan ooit gekeken hebben naar andere kerken. Al die ideeën, verlangens en onzekerheden kunnen ons zomaar het gevoel geven dat we in een doolhof zitten. Een doolhof waar de een snel doorheen wil, de ander onderweg verschillende dingen wil doen en weer een ander met angst en beven naar de toekomst kijkt. Hoe blijven we met verlies van zekerheden en structuren aan elkaar verbonden in de missie en liefde van Jezus Christus? Hoe kunnen we van hieruit christelijke gemeenschappen vormen?
Aanwezig zijn
In deze Dienst willen we wat lijnen aangeven die bijdragen aan hoopvol en levendig kerk-zijn. De weg door het doolhof is een weg die je samen loopt. Ga als kerk niet van alles voor mensen doen. Trek met elkaar op. Ga samen eten. Wees biddend aanwezig. Je aanwezigheid als christen is waardevol in zichzelf. Deel met elkaar de pijn die corona heeft aangericht. Ook in de manier waarop we kerk zijn geweest. Elkaar weten te vinden en vast te houden, bleek een uitdaging die vaak te groot was. Mijn hoop is dat dit ons dwingt om naar Jezus te kijken. De kracht van het evangelie te zien. En van Jezus te leren hoe Hij gewoon aanwezig was tussen de mensen.
Anko Oussoren
Inhoud van het blad
Praktijkvoorbeeld |
Zijn waar de mensen zijn |
Theodoor Meedendorp |
Column |
Vloeibare tijden |
Gerben de Wild |
Jeugdwerk |
Zorg voor vriendschap en vreugde |
Anko Oussoren |
Handreiking |
Samen verder… |
Jannet de Jong |
Bijbelstudie |
Het leven is kort |
Janita Geertsema |
Diaconaat |
Breken en delen |
Erica Meijers |
Vraag & antwoord |
Wat mag ik als preeklezer? |
Jaap van den Bos |
Werker in de kerk |
Meer oog voor ouderen |
Suzanne van Lokhorst |
Kerkrecht |
Taakverdeling en verantwoordelijkheid |
Leendert Verheij |
Gedicht |
Teruggeven |
Anne Lies Mossel |
Bestellen? Klik hier.
Download hier Dienst 2021-02